Virtual reality: je kon er niet omheen tijdens de vele tech-, trend- en toekomstbijeenkomsten die we de afgelopen weken bezochten. Het intrigeert ons enorm en we willen er graag meer over weten, want het kan haast niet anders of virtual reality krijgt enorme impact.

Best wel levensecht
Nieuw is virtual reality natuurlijk niet. In de jaren ’90 vonden we Quake al best wel levensecht, die game waarbij de voice-over zo prachtig ‘headshot!’ uitstootte als je een voltreffer maakte. Sommigen werden zelfs misselijk als ze full speed door het virtuele labyrint renden om realtime schermutselingen te ontwijken met medespelers die tegelijkertijd online waren. Revolutionair was dat destijds. Maar ons kon het ons niet lang boeien – zo heel levensecht was het bij nader inzien nou ook weer niet.

Techniek én toepassingen
Nu is dat wel anders, want virtual reality heeft recentelijk een enorme sprong gemaakt. Qua techniek, want met de Oculus Rift is een virtuele beleving inmiddels bedrieglijk echt, hebben we aan den lijve ervaren. En daardoor ook qua toepassingen: virtual reality gaat anno 2015 stukken verder dan games en entertainment. De maatschappelijke relevantie is ineens enorm.

Anorexia-remedie
We hoorden op Fresh2015 bijvoorbeeld over de samenwerking tussen Ordina en de Universiteit Utrecht om patiënten met anorexia nervosa te behandelen via de Oculus Rift. Kort door de bocht uitgelegd: bij anorexia-patiënten gaat er iets mis met de waarneming van zichzelf, ze zien niet dat ze graatmager zijn. Om dat zelfbeeld weer kloppend te krijgen, moet het brein als het ware worden geherprogrammeerd. De combinatie van zien + voelen schijnt daar een effectieve manier voor te zijn (het principe van de Rubber Hand Illusion). Ordina en de universiteit Utrecht onderzoeken nu of aanrakingen in combinatie met naar jezelf kijken via de Oculus Rift (=kijken naar je virtuele zelf) kunnen helpen om het zelfbeeld en de realiteit weer in balans te krijgen. Dit voorjaar worden de eerste onderzoeksresultaten verwacht.

Nieuwe ontmoetingen
Iets heel anders, maar ook intrigerend: het verhaal van Sander Veenhof op Second Sights 2015 and beyond, over zijn sociale toepassingen van virtual en augmented reality. Hij creëert nieuwe manieren van mensen ontmoeten en met elkaar te interacteren, bijvoorbeeld via een virtueel stoplicht op Terschelling. En zijn idee om de Oculus Rift niet te reserveren voor als je rustig op de bank zit, maar ‘m juist op te zetten in de tram of de bakfiets (voor het betere achtbaan- respectievelijk bootje-gevoel) omarmen we ook volkomen. De beleving van virtual reality wordt zo nog intenser.

Nog ‘echter’ met geur
In dat kader moesten we denken aan een andere factor die ‘beleving’ een extra dimensie geeft: geur. Op de Dutch Design Week constateerden we al dat dat ‘hot’ is, met verschillende afstudeerprojecten die hierover gingen. Zoals Relevateur van Mickaël Wiesengrün, die via geur de sfeer van de oude Philipsfabriek wil terugbrengen. Verder is het natuurlijk vast geen toeval dat er nu ‘ineens’ een congres is over geur van de Avans Hogeschool, Sense of Smell (balen dat we verhinderd waren!). Er hangt iets in de lucht!

Techno-textile
We zien het al voor ons: virtueel door je nieuwe of verbouwde huis lopen, met het holle geluid van voetstappen op kaal beton in je oren en de geur van vers stucwerk in je neus. Of nog mooier: virtueel op reis gaan. Marieke kan niet wachten om de leegte en schoonheid van de Namibië opnieuw te ervaren, inclusief die typerende geur van het alom aanwezige stof. En misschien via techno-textile ook dat gevoel weer te hebben van handen-als-schuurpapier (=het effect van motorrijden in de woestijn). En er zijn meer toepassingen waarbij we de combinatie van al die nieuwe ‘zintuigelijke technologieën’ wel zien zitten: altijd al tegen een boom willen plassen

Impact op communicatie en gedrag
Maar we draven een beetje door. Ook zonder de toevoeging van geur en gevoel is virtual reality al veelbelovend genoeg. We zijn heel benieuwd naar de impact ervan op ons vak, communicatie. En waar we minstens zo benieuwd naar zijn: wat doen al die virtuele belevingen straks met het gedrag en de ‘echte’ dromen, verlangens, wensen en angsten van mensen?

Exit Bob-campagnes?
Om een beetje te schetsen wat we bedoelen: kunnen de BOB-campagnes straks misschien voor eeuwig de kast in, omdat je via virtual reality overtuigend hebt ervaren hoe belabberd je rijdt met een slok op (en het dus wel uit je hoofd laat om dat in het echt te doen)? Of kunnen de BOB-campagnes voor eeuwig de kast in, omdat we sowieso nauwelijks meer alcohol drinken omdat we – goedkoper en veiliger – virtueel teut kunnen zijn met onze Oculus Rift Tipsy App?

Gezocht: voorbeelden
Mocht je interessante voorbeelden tegenkomen van de impact van virtual reality op communicatie of op gedrag, dan stellen we het zeer op prijs als je het ons laat weten!

‘Test de toekomst’ luidde de ondertitel van Bright Day #4. Daarmee lok je ons wel een zaterdagje naar het Westergasterrein. Het werd inderdaad een inspirerende dag. Een overzicht van onze highlights:

1. Virtual reality wordt volwassen
Het basisidee van virtual reality bestaat natuurlijk al decennia, maar qua ontwikkeling worden er momenteel grote stappen gezet. Vooral de Oculus Rift is echt een belevenis. Margot had al eens eerder kennisgemaakt met deze virtuele ervaring (wat leidde tot een levensecht wee gevoel in de maag), maar nu zag Marieke ook haar kans schoon om het aan den lijve te ervaren. Hopelijk komt deze techniek snel breed beschikbaar, want het biedt ongekende nieuwe mogelijkheden – ook voor ons vakgebied, corporate en interne communicatie. We kunnen niet wachten om het toe te passen.

2. Food should be good
Zowel qua communicatie als privé zijn we graag bezig met goed eten, maar dan wel ‘goed’ in de breedste zin des woords. Leuk dat dit onderwerp ook op de Bright Day goed vertegenwoordigd was. We zagen weer de vega-balletjes uit de 3D-printer en  kwamen meer te weten over een andere Eindhovense bekende: het In Vitro Meat Cookbook. Geestelijk vader Koen van Mensvoort hield er een aanstekelijke presentatie over, vol kwesties die tot de verbeelding spreken zoals dodo-nuggets (technisch kan het, er is celmateriaal bewaard van deze uitgestorven diersoort) en het ultieme liefdesmedaillon: gekweekte vleescellen van jezelf, voor je geliefde. Intrigerende gedachte, maar het duurde wel even voor we onze eetlust weer terug hadden…

3. Weg met de robofobie
‘Help, de robots komen! En ze pikken onze banen in! En onze levens!’ Er is een ware media-golf gaande met die teneur, maar aan ons is die robofobie niet zo besteed. Na Bright Day zijn we gesterkt in die overtuiging. We zagen veel leuke voorbeelden van de interactie tussen mens en robot: een potje robot-strafschoppen stoppen en lollige onderonsjes met een robot die rondreed door het publiek. Vrolijk werden we verder van de presentatie Chris Verhoeven (TU Delft) over de kruipende & vliegende mini-zwermrobots van de Cyber Zoo. Heerlijk ook hoe hij tekeerging tegen marktonderzoek als basis voor innovatie. ‘Mensen denken per definitie vanuit wat ze al kennen of weten. Als je daar innovatie van laat afhangen, werk je dus vanuit het bestaande referentiekader. Helemaal fout”, zo luidde ongeveer zijn betoog. Daar sluiten we ons helemaal bij aan. Marktonderzoek is mooi, maar visie, vakmanschap en gut feeling zijn nog mooier.

Meer LIEN + MIEN-indrukken van deze Bright Day vind je op ons Pinterest-prikbord. Ook het verslag van RTL-Z is de moeite waard – let niet op die types die je op de achtergrond door het openingsshot ziet lopen…

Beelden, beelden, beelden. Trend director Steven van der Kruit reist de hele wereld rond en maakt jaarlijks tienduizenden foto’s in de twaalf steden die hij als ‘trendstad’ heeft gedefinieerd. Amsterdam is daar een van.

Toekomst
Hij uploadt al die tienduizenden beelden, laat er algoritmen op los, combineert ze met inzichten uit interviews met wetenschappers en kunstenaars et voila: een helder overzicht van de thema’s, emoties, vormen, kleuren etc. die nu al dominant zijn in de onderstroom en over vijf jaar waarschijnlijk mainstream. Dat is ruwweg de manier waarop Steven zich een beeld vormt van de tijdgeest van de toekomst. Klinkt wellicht wat vaag, maar wie zoals wij z’n ‘beeldensheets’ ooit heeft gezien, vergeet ze nooit meer.

Met andere ogen
Dus toen we de kans kregen live met Steven op trendtour door Amsterdam te gaan, gingen we graag mee. Een dagje Stevens ogen lenen: zien wat hij ziet, spotten wat hij spot. Die andere blik op Amsterdam was boeiend. Grappig genoeg kenden we alle plekken waar we heen gingen (ook die graffitispot onder de Amsterdamsebrug, vraag niet hoe). Toch zagen we volop zaken die ons niet eerder waren opgevallen. Op onze Facebook-pagina vind je een impressie.

Zeitgeist-voelsprieten
Het interpreteren van die signs o’ the time, om met Prince te spreken, is overigens nog best lastig. Gelukkig hadden we ‘ondertiteling’ van ouwe rot in het vak Steven. En hoe fijn: er zaten geen verrassingen bij de thema’s die hij de komende jaren de grootste invloed toedicht. Zijn onze Zeitgeist-voelsprieten dus helemaal zo gek nog niet.

Kruip in de huid
Waarom we het zo boeiend vinden om met de Zeitgeist bezig zijn? Niet omdat we willen voorspellen wat ‘het nieuwe zwart’ wordt. Maar omdat we het voor ons als communicatieprofessionals belangrijk vinden te weten wat mensen beweegt – nu en in de toekomst. Dat is namelijk allesbepalend voor goede, effectieve communicatie. Kruipt allen in de huid van uw doelgroep!

Wij komen er graag. Waar vakmanschap en creativiteit elkaar ontmoeten. Bijzondere handgemaakte snoepjes. Kunst. In de winkels van papabubble kun je ervaren hoe het snoep (met liefde) gemaakt wordt. Het snoepmaakproces ziet eruit als een geoliede machine. Omdat iedereen voor hetzelfde eindresultaat gaat. Een uniek snoepje voor de klant, of het nou gaat om een groot bedrijf of een bruiloft. En dan is goed samenwerken een voorwaarde, een vereiste. Bij papabubble lijkt dat vanzelf te gaan. Het geheim? Ga zelf maar kijken (en proeven….)!